کد مطلب:166493 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:172
شهادت یاران آخرین
چون یاران حسین دریافتند كه دشمن چیره شده است و دیگر توان دفاع از خویش را ندارند، هر یك می كوشیدند تا در میدان رفتن و جان باختن بر دیگری پیشی گیرد، از اینرو، عبدالله و عبدالرحمن فرزندان عروه غفاری پیش آمدند و عرض كردند: یا اباعبدالله! سلام بر تو باد! اینك كه دشمن یاران تو را از میان برده و بسوی تو می آید، اجازه بده كه جان خویش را فدای تو كنیم و پیش از تو كشته شویم!
فرمود: مرحبا بر شما! نزدیك من بیایید! آنان پیش رفتند و در كنار آن حضرت جنگیدند و شهید شدند.
دو جوان جابری به نام های سیف بن حارث و مالك بن عبد كه عموزاده و برادر مادری هم بودند نیز نزد حسین (ع) آمدند، و چون نزدیك آن حضرت رسیدند، گریستند.
فرمود: ای برادرزادگان من! چرا گریه می كنید؟ بخدا سوگند، امید آن دارم كه ساعتی دیگر چشمان شما روشن گردد!
گفتند فدای تو شویم! ما برای خود گریه نمی كنیم بكله گریه ما از برای تو است! زیرا می بینیم كه پیرامونت را گرفته اند، و دیگر نمی توانیم از تو دفاع كنیم!
فرمود: ای بردارزادگان من! خدا به شما در برابر این احساس همدردی پاداشی نیك عنایت كند! سپس آنها را پیش خواند.
آن دو نزد امام آمدند و گفتند: سلام بر تو ای فرزند پیامبر خدا!
فرمود: سلام بر شما دو نفر باد!
این دو جنگیدند تا به شهادت رسیدند. [1] .
آخرین نفر از یاران اباعبدالله (ع) سوید بن عمرو بن ابی مطاع خثعمی بود كه به میدان رفت و پس از مدتی نبرد از پای در آمد. [2] .
فرمود: مرحبا بر شما! نزدیك من بیایید! آنان پیش رفتند و در كنار آن حضرت جنگیدند و شهید شدند.
دو جوان جابری به نام های سیف بن حارث و مالك بن عبد كه عموزاده و برادر مادری هم بودند نیز نزد حسین (ع) آمدند، و چون نزدیك آن حضرت رسیدند، گریستند.
فرمود: ای برادرزادگان من! چرا گریه می كنید؟ بخدا سوگند، امید آن دارم كه ساعتی دیگر چشمان شما روشن گردد!
گفتند فدای تو شویم! ما برای خود گریه نمی كنیم بكله گریه ما از برای تو است! زیرا می بینیم كه پیرامونت را گرفته اند، و دیگر نمی توانیم از تو دفاع كنیم!
فرمود: ای بردارزادگان من! خدا به شما در برابر این احساس همدردی پاداشی نیك عنایت كند! سپس آنها را پیش خواند.
آن دو نزد امام آمدند و گفتند: سلام بر تو ای فرزند پیامبر خدا!
فرمود: سلام بر شما دو نفر باد!
این دو جنگیدند تا به شهادت رسیدند. [1] .
آخرین نفر از یاران اباعبدالله (ع) سوید بن عمرو بن ابی مطاع خثعمی بود كه به میدان رفت و پس از مدتی نبرد از پای در آمد. [2] .
[1] طبري، ج 5، ص 442.
[2] طبري، ج 5، ص 446. البته بعدا روشن مي گردد كه سويد در اين هنگام بر اثر زخم از هوش رفته است، ماجراي او در جاي خود نقل خواهد شد.